این داستان:دودل بودن

 

من در زندگی دو بار پاهایم سست شد.

اولین بار سوم دبیرستان بودم.از مدرسه آمدم کسی در خانه نبود.

خواستم سراغ یخچال بروم که تلفن خانه زنگ خورد.

مامان بود.

:تی تی جان بیا روستا پدربزرگ فوت کرده خب؟

دنبال خواهرت برو کلاسه با خانوم احمدزاده هماهنگ کردم بیاردتون.

:ام..باشه.

نمازم را نخوانده بودم و حدس میزدم که الان خانه ی پدر پدرم شلوغ شده باشد و نشود نماز خواند

همین که قامت بستم پاهایم سست شد ..انگار هیچ رمقی برایم نمانده بود..انگار تازه فهمیدم ...

دفعه ی دوم چند دقیقه ی پیش بود

وقتی ننه شوکت بامزه گردالی،زیر اهمه شلنگ و سرم و لوله،با ناله ای بی جان در جواب همسرم که میپرسید ننه من را شناختی،دیدم

ناگهان رمق از زانوانم رفت

و بعد کمرم بی حس شد...

دو دلم..

دعا کنم بماند

یا به آرامش برسد...

 

بعدا نوشت:ننه شوکت 12آذر به آرامش رسید،ان شاالله