من این تجربه رو درمورد کمربند نبستن تو ماشین دارم،فقط چند ثانیه طول کشید.همسرم تازه راه افتاده بود و اصلا شتاب بالایی نداشت.با خودم گفتم الان دخترم میشینه و کمربندش رو میبندم.یکهو ماشین پیچید جلوی ماشین ما همسرم نیش ترمز گرفت ودخترم پرت شد از صندلی عقب به جلوی ماشین و بین شیشه و صندلی راننده گیر کرد.من عقب پیش دخترم نشسته بودم کمتر از ۲۰ سانت بینمون فاصله بود.همه ی اینا چند ثانیه طول کشید فقط و من حتی دستم به دخترم نرسید.خداروشکر دخترم چیزیش نشد.واقعا فقط لطف خدا بود.ولی بقول این مادر یکسری جزئیات، مثل فاصله چند ثانیه ای بستن کمربند قبل از راه افتادن ماشین،خیلی مسیرای متفاوتی رو جلو روت میگذاره.
خدا همه بچها رو در پناه خودش حفظ کنه.
دخترکم،این مطلب رو تو به کانال تلگرامی نوشتم.در پاسخ به جستاری که یک مادر از تجربه غرق شدن دخترش در حمام خانه و نجاتش نوشته بود.
همزمان چیزی به ذهنم رسید.
عزیز مادر،جزئیات!گاهی جزئیات باعث زندگی و گاهی باعث مرگه.
گاهی هدایت گاهی گمراهی..
اینروزها دنیا هرج و مرجه...هرکس برای اثبات خودش توجیهی میاره و اون توجیه رو برای دیگران اثبات میکنه.نشرش میده تا مبادا انگشت استدلال و نقد بسمتش گرفته بشه.
عزیزکم،این روزها ناخدا بودن ارزش شده.
برخلاف کودکی مادرت که با خدا بودن ارزش بود.این روزها میگن به هم احترام بگذارید.اینروزها میگن هم رو بپذیرید.ولی دروغ میگن مامان جان.در نهایت هرکسی برای اثبات خودش و اینکه مبادا تغییر کنه ،اعتقاد میسازه و میفروشه.
هر ادمی قابل پذیرش نیست.هر ادمی قابل ستایش نیست.هر ادمی قابل اعتماد نیست.
دخترکم ،تو داری لذتای دنیارو میچشی،حیفه که از معنویت محروم بشی مامان جان.
نور دو دیده ی من،نفس های روحم،به خدا باور داشته باش نه اینکه من بهت میگم
خدارو بشناس نه اینکه مردم بهت میگن
از خدا دور نشو نه اینکه دیگران ازت بخوان
چرا که دینت رو از هرکس بگیری خداتورو به همون واگذار میکنه.
دوستت دارم
برات عاقبت بخیری میخوام.
از چیزی نترس
اگر ترسیدی بدون خدا هست
بدون مامان و بابا هستن.تا ابد.