حبه ی انگور

اولین باری که تورا به عنوان موجودی زنده در درونم ، موجودی که محبتی به او دارم نه فقط حس مسئولیت،پذیرفتم

شب تولد امام هادی بود.

روی مبل دونفره نشسته بودم که ناگهان دست رو دلم کشیدم و قربان صدقه ات رفتم

تو اندازه ی حبه ی انگور بودی

از تو معذرت خواستم بابت اینکه ناامید هستم از اینهمه ویار

دوران سختی بود.بدنم واکنش نشون میداد به هرچیزی.